هـــــرات باســـــــــــــــــتان   

در دير كهن جز غم ماوا نديدم

بيدادي چو بيدادتر از خود نديدم

فرياد خدايا مرا سوز مده

كه از غربت مهر تو شيدا شدم

زين خو كه تو داري مرا صيد نگردد

اي سرو فرومايه به گيسو نگردد

زين مجمره عشق تو پندار كه هستم

عاشق به وصال دوست آسان نگردد

عاشق را جز عافيت معشوق طمع نيست

دل به تو دادم ديگر راه برگشت نيست

غريب وصلت آغوش تو گشتم ...........

بركندن نقش دوست ز دل مسلهت نيست

اي دل بكجائي فريب انگشت به لانهت كوفت

زين گمب گمب انگشت خانه به هم كوفت

ذبيح از سخن عشق مرو دور

زين فرموده كه فرمودي چنان بود

روزي از روزهاي دهر به كار مشغول

كوكب عشق آمد و درب دل من كوفت

آه كه عاشق شدم رنج مرا يار شد

دل برفت كار برفت خار مرا يار شد

ديده بدوزد به من گه ستيزد به من

ستيزه ها يار شد خانه ام برباد شد

ناز كند حرف دل آغاز كند دل مرا شاد كند

ديده نپيچد زه من شرم و حيا زياد شد

روز برفت شب گذشت هيچ نگفت بر من

عشق چه آتش بود صبر مرا تاق شد

كوكب قساوتت به حالم زيادت است

جور ستمت بر من چه راحت است

نظري كن از كنج چشــــــــم بر من

شــــايق ديدار توهستم دايــــــــــــماً

پژواك مهر آميز تو دارم به گــــوش

آنكه گفتـــــي گلناري ده مرا مدهوش

گفتم گه فرماهي خواهانيهايت بر آورم

گه جان دل به ديگران سپـــــــــــارم

بوكه ما و تو به هم پيوندــــــــــــــيم

پناه به ظلال عرش خداوند خواهيم برد

به عشق تو ليله اسري به خــــواب بينم

هدي را در راه به ره راست بينـــــــم

به شب ياد تو تنها در دلم بود

كه عشق از موزه مي جست و سفر بود

سفر عشق به اين كوتاهي ها نيست

جنون عشق ببايد طي بنمود

یارب از انظار خلق تو فتادیم زه انظار لطف  و کرم خود مارا مینداز

از دیده گان چشم و دیده دل بر خلق توگریستیم ، از خلق تو مارا نظری هم نیامد

دیده گانم برفراق مطلوب دل کم نور شد مطلوب دل دیده بر ما ایثار نکرد

یارب دل ما و مطلوب دل را به هم رسان ، جان ما و جان دوست را برهم بیامیز

ماومطلوب را از دو یکتن نمای ، تا به مقصود، که توئی برسیم